15 paź Wieczny student a obowiązek alimentacyjny
Art. 133 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zobowiązuje rodziców do płacenia alimentów względem dzieci, które nie są w stanie samodzielnie funkcjonować. Obowiązek ten wynika z zasady, zgodnie z którą dziecko ma prawo do życia na równej stopie życiowej co jego rodzice (nie dotyczy to sytuacji, gdy dziecko posiada majątek wystarczający na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania).
Specyfika obowiązku alimentacyjnego sprowadza się do tego, że nie ma z góry zakreślonego terminu, do którego rodzice muszą płacić dzieciom alimenty. Zasadniczo, uchylenie się rodziców od tego obowiązku może nastąpić dopiero z chwilą usamodzielnienia się dziecka.
Rodzice mogą skutecznie zwolnić się od tego obowiązku, niemniej muszą zostać spełnione przesłanki określone w ww. ustawie. Po pierwsze dziecko, które pozostaje pod opieką rodzica musi osiągnąć pełnoletność. Następnie rodzice muszą wykazać, że dziecko pomimo odpowiednich warunków do podjęcia pracy, nie dokłada starań, aby się usamodzielnić. Możliwe jest również zwolnienie się rodziców od tego obowiązku, gdy jego spełnienie wiąże się z nadmiernym dla nich uszczerbkiem. Gdy dziecko dobrowolnie nie godzi się, aby rodzice przekazywali środki na jego utrzymanie, wówczas należy złożyć pozew do sądu o uchylenie się od obowiązku alimentacyjnego.
I na końcu ciekawostka.
Z praktyki zawodowej wynika, że dzieci, które zdobyły wykształcenie i są w stanie podjąć zatrudnienie, często decydują się na kontynuowanie nauki na innym kierunku studiów. Oczywistym jest, że rodzice ponoszą wówczas wysokie koszty ich utrzymania. Zasadniczo, sądy są im przychylne, nawet jeżeli osoby te mogłyby zaktywizować się na rynku pracy i dołożyć wszelkich starań do usamodzielnienia się.
Brak komentarzy