Wdowa nie zawsze dostanie emeryturę po mężu

09 lip Wdowa nie zawsze dostanie emeryturę po mężu

Świadczenie, które potocznie nazywa się emeryturą po małżonku lub innym członku rodziny, to renta rodzinna. Przysługuje ona wdowie lub wdowcowi, rodzicom zmarłego, jego dzieciom i wnukom, a także rodzeństwu, jednak w odniesieniu do pewnych kategorii uprawnionych Ustawodawca zdecydował się sformułować nieco surowsze warunki.

Wdowa i wdowiec

Wdowa oraz wdowiec po zmarłym może otrzymywać rentę rodzinną wtedy, kiedy zmarły w chwili śmierci pobierał emeryturę, rentę, zasiłek przedemerytalny, świadczenie przedemerytalne czy nauczycielskie świadczenie kompensacyjne lub do wyżej wymienionych był uprawniony. Jednak nie jest to warunek jedyny – wdowa lub wdowiec musi także: albo ukończyć przed śmiercią małżonka 50. rok życia, albo być niezdolnym do pracy lub wychowywać przynajmniej jedno z dzieci, wnuków czy rodzeństwa, które jest uprawnione do pobierania renty rodzinnej. Mówiąc o dzieciach, mamy na myśli dziecko, które nie ukończyło 16. roku życia, jeśli się nie uczy (jeśli kontynuuje naukę – 18. roku życia), jest całkowicie niezdolne do pracy lub całkowicie niezdolne do pracy i samodzielnej egzystencji.

Rentę rodzinną uzyskać mogą także tacy wdowiec lub wdowa, którzy utracili zdolność do pracy lub ukończyli 50 lat, ale tylko wtedy, kiedy stało się to nie później niż w ciągu 5 lat od śmierci małżonka uprawnionego lub pobierającego świadczenie.

Warunek naczelny – wspólność małżeńska

Podstawowym warunkiem tego, by wdowa lub wdowiec otrzymali świadczenie po zmarłym jest jednak to, by pozostawali oni przed śmiercią jednego z małżonków we wspólności małżeńskiej. Należy tutaj nadmienić, że do istnienia owej wspólności nie wystarczy, by małżonkowie nie ustanowili rozdzielności majątkowej – zgodnie z orzecznictwem sądów, wspólność ta charakteryzować się ma wspólnym zamieszkiwaniem, prowadzeniem wspólnie gospodarstwa domowego, wspólnym pożyciem, wiernością i współdziałaniem dla robra rodziny i w zaspokojeniu jej potrzeb. Wystarczy więc, że małżonkowie nie mieszkali razem, a organ rentowy już może potraktować to jako podstawę do stwierdzenia, że tejże wspólności małżeńskiej nie było. Fakt ten trzeba jednak udowodnić, i ciężar dowodu spoczywa właśnie na organie rentowym.

Domniemywa się, że w przypadku rozwodu lub separacji małżonków, wspólność ta funkcjonować przestała, jednak i to domniemanie można obalić. Jeśli bowiem małżonkowie byli rozwiedzeni lub pozostawali w stanie separacji, ale jedno z nich otrzymywało lub było uprawnione do alimentów na podstawie ugody, wyroku sądowego lub samego porozumienia małżonków (przez porozumienie małżonków rozumiemy sytuację, kiedy nie jest to stwierdzone wyrokiem ani ugodą, a mimo to rozwiedzeni lub będący w separacji małżonkowie dobrowolnie dostarczają sobie środków utrzymania), to wtedy, mimo braku wspólności, uprawnienie do pobierania renty rodzinnej nie przestaje istnieć.